Het verhaal van Marijke
 

“Ik bleef altijd rustig en heb nooit gedacht dat dit het einde zou zijn, maar je weet het natuurlijk nooit. Het is gewoon pech als het je overkomt, want aan mythisch denken doe ik niet. Ik heb altijd gezond geleefd: veel bewegen, beperkt eten, roken en drinken en toch kreeg ik borstkanker. 

Schaduwplekje op mijn linkerborst

Tien jaar geleden was ik met mijn partner en een bevriend stel een week op vakantie in Krakau om daar ‘De dame met de hermelijn’ van Leonardo da Vinci te bekijken.  De dame in ons reisgezelschap wilde namelijk door mij geportretteerd worden met haar hondje in ongeveer diezelfde houding. Daar logeerde ik in een hotelkamer met zo’n Hollywoodspiegel aan de muur, omlijst met lampjes. Daardoor krijg je lichtval van alle kanten. En ineens zag ik een schaduwvlekje op mijn linkerborst. Ik voelde ook een knobbeltje. Maar toen moest de reis nog beginnen. Ik heb het wel meteen gedeeld met mijn partner en de vrienden waarvan er één arts is. Zij waren allemaal heel reëel en zeiden: ja, zoiets kan iedereen gebeuren. Het komt ook wel in mijn familie voor, maar het is geen erfelijke variant. 

Stukje bij beetje door het ziekteproces

Die bevriende arts heeft geregeld dat ik bij een heel goede collega van hem terecht kon. Ik kreeg een borstbesparende operatie en de operatie daarna werden mijn okselklieren verwijderd. Dat gaf een langer ziekenhuisverblijf, van een week. Bestraling volgde en daarna kreeg ik chemotherapie. Natuurlijk was het geen leuk proces, maar ik ging er gewoon stukje bij beetje doorheen.  

Kanker heeft me niets gebracht

Ik heb nog wel oedeem in mijn linkerarm, daarvoor krijg ik maandelijks lymfedrainage bij Cancer Care Center. Veel last heb ik niet van dat vocht in mijn arm. Ik ben rechtshandig, dus ik kan alles doen en laten. Contact met lotgenoten heb ik nooit gezocht, daar heb ik ook geen behoefte aan. Ik zou niet weten wat dat toevoegt. Deze zomer krijg ik nog één controle. En dan stopt het. Nee, ik kan niet zeggen dat kanker me iets heeft gebracht.”